Μιλάνο: το όνομα είναι Capra e Cavoli, το λες Capra e Calcoli
Μιλάνο: το όνομα είναι Capra e Cavoli, το λες Capra e Calcoli

Βίντεο: Μιλάνο: το όνομα είναι Capra e Cavoli, το λες Capra e Calcoli

Βίντεο: Μιλάνο: το όνομα είναι Capra e Cavoli, το λες Capra e Calcoli
Βίντεο: Подруги_Рассказ_Слушать 2024, Μάρτιος
Anonim

Το κάλεσμα της τηλεόρασης, για μένα, είναι σίγουρο: βάλτε μου ένα Capra e caboli στη μικρή οθόνη (στην εκπομπή του Alessandro Borghese «Τέσσερα εστιατόρια») και να είστε σίγουροι ότι, αργά ή γρήγορα, θα θέλω να πάω εκεί..

Και το κλήση της ποπ, αλλά και εκείνη την περιέργεια που σε συνεπαίρνει όταν συνειδητοποιείς ότι αυτό το μέρος θα μπορούσε να έχει κάτι ενδιαφέρον.

Εδώ είμαι, λοιπόν, σε ένα από τα πιο κρύα βράδια της σεζόν, στη γειτονιά Νησί από Μιλάνο, που εκτός από ουρανοξύστες έχει και κάτι άλλο.

Τι με κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτό Κατσίκι και λάχανο (αλλά ίσως το «Κριποί και λάχανο» ή ακόμα και το «Γίδα και πέτρες» θα ήταν πιο σωστό φιλολογικά) είναι ότι, ακόμη και με βάση χορτοφαγική κουζίνα και σε ορισμένες περιπτώσεις χορτοφάγος, εδώ τρώμε και ψάρι.

κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

Κρέας όχι, αιρέσεις δεν λέμε, αλλά το ψάρι επιτρέπεται. Ένα είδος αντιστροφής των πόλων: ένα εστιατόριο για ευσυνείδητους τρώγοντες, αλλά με μια μικρή απόκλιση από τον κανόνα για εκείνους που εξακολουθούν να δίνουν κάτι στο ψάρι.

Εν ολίγοις, για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον, ένα μέρος όπου οι πολλοί φίλοι με τους οποίους μοιραζόμασταν πλευρώτους ψημένους στον κήπο και που σήμερα έχουν κάνει το «πράσινο» βήμα, θα μπορούσαν να μας φέρουν και απλούς ανθρώπους που εξακολουθούν να τρώνε τα πάντα στο δείπνο.

Έτσι, δύο παμφάγα σε ένα ταξίδι, λέγεται, εμφανίζονται στο Capra και τον Cavoli επειδή τον είδαν στην τηλεόραση.

Τέσσερα βήματα και έφτασες σε αυτό που θα ήθελες να σου θυμίσει έναν εσωτερικό κήπο, με φυτά, κούνιες, πέτρινα τραπέζια, διάφορα αξεσουάρ που συνδυάζουν το στυλ της Προβηγκίας (που μέχρι τώρα τα εστιατόρια για χορτοφάγους νέας γενιάς θα έπρεπε να έχουν μάθει να εκσυγχρονίζουν τουλάχιστον ένα λίγο) με ανοιχτή κουζίνα, ημιώροφο και ομπρέλες.

Με λίγα λόγια, λίγο φορτωμένο, αλλά συνολικά ευχάριστο.

Κατσίκα και λάχανο, Μιλάνο
Κατσίκα και λάχανο, Μιλάνο
κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

Υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω: οι σκληρές ράχες των δύο σεφ, που εκτίθενται στο δωμάτιο, ίσως για να θυμηθώ τα πρόσωπα εκείνων που μαγειρεύουν για εσάς.

Δεν κατάλαβα, ακόμα κάνω την ερώτηση αλλά ούτε καν χρόνο να το σκεφτώ και μας αναθέτουν το τραπέζι και μετά χανόμαστε για μισή ώρα κοιτάζοντας το μενού.

Μοιάζει λίγο με τα μενού των ιαπωνικών εστιατορίων στην Ιταλία, από αυτά που σας βοηθούν λίγο με τη φωτογραφία, αλλά εδώ, μερικές φορές, το περιεχόμενο του πιάτου δεν αναγράφεται.

Από την άλλη, μπορείς να διαβάσεις ιστορίες και προτάσεις για τις συνταγές, ακόμα και πολύ ωραίες, μόνο αν συνεχίσουμε έτσι θα φτάσω στα κυρίως πιάτα σε μια εβδομάδα, και πεινάω τώρα.

ορεκτικό, κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο
ορεκτικό, κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο

Ο σεφ, αλλά μερικές φορές και ο σεφ (αυτή ντυμένη στα λευκά είναι το γιν, αυτός φυσικά το γιανγκ και, άκου, άκου, για να ταιριάζει με τα σκούρα γάντια κουζίνας μιας χρήσης!) Ελάτε να βοηθήσετε το κρυπτικό μενού.

Ως ορεκτικό επιλέγουμε να βασιστούμε στο Falsiutore, ένα μείγμα μινιόν που αποτελείται από πατάτα, θυμάρι, λεμόνι με καπνιστό τυρί καρύδας σημύδας και λάδι με στάχτη από φλούδα κρεμμυδιού (ναι, όλα αυτά σε μία μόνο από τις γευσιγνωσίες) και μετά το Magnum λαχανικά με πατάτες, λαχανικά και αμύγδαλα και μια βέγκαν μαγιονέζα, μετά πάλι Μιλανέζικο risotto tarte tatin με τσιπς αγκινάρας Ιερουσαλήμ, ένα καραμελωμένο κρεμμύδι Tropea με κρέμα πατάτας και τέλος ένα ντοματίνι με φλούδα πορτοκαλιού και crumble panpanco, σπόρους παπαρούνας και αγνό φιστίκι αιγίνης.

Δεν θα το πιστέψετε, αλλά είναι όλα σε ένα ορεκτικό: μάλλον παράξενο, στην πραγματικότητα.

Το supercazzola λείπει, θα πρόσθετα, αλλά σίγουρα εκτιμούμε το μείγμα προϊόντων από τον Νότο, συνταγές από τον Βορρά και ασιατικές πινελιές: με λίγα λόγια, ένα μιλανέζικο πιάτο DOC 2.0. Το πιάτο κοστίζει 20 ευρώ, η ποικιλία και η ποσότητα είναι καλή (δύο άτομα κάνουν ένα «άνετο» ορεκτικό).

κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο, ριζότο όχι ριζότο
κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο, ριζότο όχι ριζότο

Από τα πρώτα πιάτα επιλέγουμε το ριζότο χωρίς ριζότο (15 ευρώ): ριζότο με κόκκους σελινόριζας με Parmigiano Reggiano 24 μηνών, κρέμα σε βούτυρο με «μυελό κολοκυθιού» και τραγανά πατατάκια.

Εκτός από όμορφο, αυτό είναι ένα πιάτο που θα έπειθε και τους μη δύσπιστους σκεπτικιστές.

Η κόκκινη κλωστή είναι μια ορισμένη υποβόσκουσα γλυκύτητα, αλλά δεν είναι κακή και πράγματι, είναι μια καλή ανακάλυψη. Σίγουρα δεν είναι «πράγμα vegan», αλλά οι χορτοφάγοι μπορεί να το εκτιμήσουν πολύ.

χορτοφαγικό σούσι, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
χορτοφαγικό σούσι, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

Δεν θα μπορούσαμε να πειραματιστούμε με vegan σούσι λαχανικών;

Το MasterChef διδάσκει ότι το να διατηρήσεις το χρώμα των λαχανικών ανέπαφο είναι πολύ περίπλοκο, αλλά εδώ τα κατάφεραν, μας λένε, με το μόνο μαγείρεμα κάθε στοιχείου του πιάτου: πιπεριά, κρεμμύδι, μελιτζάνα, καρότα, daikon, κουνουπίδι με βάση ρυζιού σούσι., σάλτσα teriyaki, ένα αξιόλογο maki τηγανητής μελιτζάνας και τσιπς τζίντζερ (θανατηφόρα πικάντικα, σας προειδοποιώ).

Έτσι, ακόμη και οι χορτοφάγοι (με 18 ευρήνι) μπορούν να φορέσουν τα ξυλάκια τους και να δώσουν στον εαυτό τους έναν τόνο Ιαπωνίας: όχι λίγο, δεδομένης της πρώτης ύλης, αλλά ας είμαστε καλά και εξετάζουμε και τη δουλειά πίσω από αυτό.

Θα μου έπαιρνε μια εβδομάδα και θα ένιωθα εξάντληση, ας το πω έτσι.

χταπόδι, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
χταπόδι, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

Δεύτερη ενότητα: μετά τη vegan μαγιονέζα και το σούσι λαχανικών έχω ένα σταυροδρόμι μπροστά μου. Συνεχίστε τη δεξιοτεχνία για τα δικαιώματα των ζώων ή σκεφτείτε να έχω δώσει την ελάχιστη συνεισφορά μου στον σκοπό και να μπορέσω να χαρίσω στον εαυτό μου τουλάχιστον μερικά ψάρια.

Ξέρεις την απάντηση.

Επιστροφή στις τάξεις με χταπόδι σε κρέμα κάστανου και μανιτάρια shitake. Ολόσωμη μερίδα για καλά καβουρδισμένο χταπόδι (τραγανό στα λεπτά και απαλό στην καρδιά του πλοκαμιού).

Φυσικά και τα 25 ευρώ δεν είναι λίγα…

κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο, μπακαλιάρος
κατσικάκι και λάχανο, Μιλάνο, μπακαλιάρος

Επίσης δοκιμάζω τον μπακαλιάρο με ελιές Taggiasca, κρέμα βασιλικού και αργό ραντίτσιο. Κι εδώ μια μερίδα (πολύ) γενναιόδωρη για ένα πιάτο 22 ευρώ. Χωρίς ύβρη και χωρίς ιδιαίτερα φλας για υπερβολικά μπαρόκ παρουσίαση.

Έχουμε την εντύπωση ότι το Capra e Cavoli επιδιώκει αυτό που ονομάζουν κουζίνα προσθήκης. Ίσως κάποια πιάτα να ήταν καλύτερα λίγο πιο βασικά και με λιγότερη επεξεργασία και κομψά που αποσπούν την προσοχή.

κραγιόν και σοκολάτα, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
κραγιόν και σοκολάτα, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

«Αυτό είναι, κραγιόν και σοκολάτα…» τραγούδησε η Βανόνι και με το τραγούδι ενέπνευσε τον σεφ που ερμήνευσε ένα ελαφρώς αμαρτωλό τραγούδι με τον δικό της τρόπο.

Το επιδόρπιο (ένα στα δύο ή αλλιώς κινδυνεύω να βγω από ένα σχεδόν χορτοφαγικό εστιατόριο πιο γεμάτο από το ψητό στα μέσα Αυγούστου) είναι νόστιμο και όμορφο. Ένα ρομαντικό κέικ σε σχήμα καρδιάς με τρεις σοκολάτες και ένα φεστιβάλ πιο «ερωτικών» πραλινών βατόμουρου.

Τα επιδόρπια κυμαίνονται από 7 έως 15 ευρώ, αλλά αν είναι όλα έτσι, αξίζει επίσης.

PRO: η προσπάθεια δημιουργίας ενός χώρου (σχεδόν) μη διάκρισης. Αυτό, θυμηθείτε, είναι μια περιοχή για χορτοφάγους, φίλους vegans και με κάποιες γνώσεις ακόμη και για τους λάτρεις των ψαριών.

Εν ολίγοις, μοιάζει με ένα στιγμιότυπο των σύγχρονων ανθρώπων, που δεν έχουν αποφασίσει τι να κάνουν (ψάρι ναι ή όχι;), κουρασμένοι από το tristarello pinzimonio και τις συνηθισμένες vegan καφέ κρέμες.

Είναι ένα μέρος στο οποίο δεν θα μπει το ακούραστο σαρκοφάγο, αλλά που θα μπορούσε να κατακτήσει τον ευελιξία ή τους καλοφαγάδες στη διαδικασία της αλλαγής.

Και τότε κάποια πιάτα αξίζουν σίγουρα, ένα πάνω από όλα το ριζότο, όχι το ριζότο, αλλά και το γλυκό. Μάλιστα, είδα να περνάει και ένα χορτοφαγικό μπιφτέκι που φαινόταν υπέροχο, αλλά δεν μπορώ να σας πω κάτι γι' αυτό.

χάμπουργκερ, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο
χάμπουργκερ, κατσίκι και λάχανο, Μιλάνο

ΚΑΤΑ: ξέρεις πότε «χορεύει» το τραπέζι σου; Εδώ μπορεί να συμβεί αντί να σας «χορεύει» το πιάτο: ξύλινα χαλάκια, πιάτα στις άκρες και προσωπική αδεξιότητα. Όλα αυτά συμβάλλουν στο να μην είσαι ακριβώς άνετος και χαλαρός: η εργονομία είναι μια έννοια που πρέπει να εφαρμοστεί, σωστά;

Ορισμένα πιάτα είναι αναθεωρήσιμα, με την έννοια ότι χωρίς δράμα θα πρέπει να απλοποιηθούν και να γίνουν πιο απλά και πιο αναγνωρίσιμα στις πρωταρχικές γεύσεις.

Ακόμη και ορισμένες τιμές θα μπορούσαν να κατατεθούν ελαφρώς υπέρ της μη διάκρισης στα κύρια πιάτα (τα οποία είναι λίγο πολύ ακριβά σε σύγκριση με το υπόλοιπο μενού).

Α, ξέχασα, το σκληρό εξώφυλλο των σεφ. Αυτά, ακόμα και τώρα που είμαι σπίτι, ακόμα δεν τα καταλαβαίνω.

Συνιστάται: