Ο Federico Ferrero στο Diverxo, όπου σκίζουν τους μηρούς ζωντανών περιστεριών
Ο Federico Ferrero στο Diverxo, όπου σκίζουν τους μηρούς ζωντανών περιστεριών

Βίντεο: Ο Federico Ferrero στο Diverxo, όπου σκίζουν τους μηρούς ζωντανών περιστεριών

Βίντεο: Ο Federico Ferrero στο Diverxo, όπου σκίζουν τους μηρούς ζωντανών περιστεριών
Βίντεο: Ο Federico Macheda στο Goal χωρίς Σύνορα 2024, Μάρτιος
Anonim

«Μαντέψτε το αίνιγμα: ποια είναι η ιδιοφυΐα που σκίζει τους μηρούς από ζωντανά περιστέρια και ποια είναι αυτή η άλλη ιδιοφυΐα που γράφει γαλήνια για αυτά, σαν να είναι η συγκομιδή του χαμομηλιού; Για τη σειρά: πήγαινε να δουλέψεις στο ορυχείο αντί να ψάχνεις για τέτοια δημοσιότητα».

Δεν θα σας πούμε ποια είναι η ιδιοφυΐα που σκίζει τους μηρούς από ζωντανά περιστέρια (ψέματα, είναι Ντέιβιντ Μουνιόζ από τη Μαδρίτη, σύμφωνα με την υπερβολική άποψη κάποιου «του καλύτερου σεφ στην Ευρώπη»). Όπως δεν θα σας πούμε καν ποιος είναι ο άλλος που "γράφει γαλήνια" γι 'αυτό (άλλο ψέμα, είναι Φεντερίκο Φερέρο από τον Masterchef 3, πλέον τον μοναδικό κριτικό τροφίμων - όπως φαίνεται - οι κριτικές του οποίου αξίζει να διαβαστούν, ειδικά όταν είναι σε πλάκες).

Το πρώτο είναι επειδή γνωρίζουμε ελάχιστα για το Dabiz, όπως θέλει να αποκαλείται ο David Muñoz, και δεν έχουμε πάει ποτέ Diverxo, το εστιατόριό του άνοιξε στην ισπανική πρωτεύουσα το 2007, τρία αστέρια Michelin κέρδισαν με εντυπωσιακό ρυθμό: το πρώτο στα 29, το δεύτερο στα 31, το τρίτο στα 33.

Το δεύτερο γιατί το συζητήσαμε πολύ, πάντα ειρωνικά ή σαρκαστικά, φυσικά, αλλά με τη σωστή συμπάθεια και εκτίμηση που πολλοί ίσως δεν έχουν καταλάβει.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι αποφάσισε να το αφήσει, η ασίστ των προαναφερθέντων μηρών ήταν πολύ άπληστη, πολύ ζουμερή για να το αγνοήσω.

Στην πραγματικότητα, ξέρουμε καλά ποιος έχει ξεσπάσει με τόση περιφρόνηση εναντίον των υποτιθέμενων κόπτων ζωντανών περιστεριών: Πάολο Μάρτσι.

Πάολο Μάρτσι
Πάολο Μάρτσι

Ξέρετε όλοι, σωστά; Όχι, δεν είναι ο Πρόεδρος της Ένωσης για την Προστασία των Ζωντανών Ποδιών Περιστεριών ή των Χαρούμενων Φτερών Φασιανού, όχι. Είναι ο δημιουργός, ο προστάτης του Identità Golose, ενός από τα σημαντικότερα τοπικά φαγητά.

Αρχικά ήταν αθλητικός δημοσιογράφος, στη συνέχεια μύρισε τον αέρα - ή μάλλον τη μυρωδιά του ψητού - που στροβιλιζόταν σε όλο τον κόσμο του φαγητού, κατάλαβε την τάση, μύρισε τη συμφωνία και αναγεννήθηκε επιδέξια, περνώντας από τον υγιεινό αθλητισμό στην ανθυγιεινή διατροφική παρηγοριά. Τώρα είναι ένας από τους σημαντικότερους κριτικούς τροφίμων στην Ιταλία.

Ποιος εξόργισε πρόνοια με τη νέα κριτική του ταλαντούχου Ιταλού κριτικού που τον τελευταίο καιρό διακρίνεται για τις πνευματώδεις και αλμυρές επικρίσεις εκτός αγέλης, έξω από το κέρασμα και το γλείψιμο του πρωταγωνιστή σεφ εν ώρα υπηρεσίας.

Και σε τι πήγε ο νεαρός και έγκριτος κριτικός μας για να πυροδοτήσει την παρέμβαση ενός τόσο σπουδαίου εκπροσώπου του οινογαστρονομικού κόσμου;

Αυτή τη φορά μάλιστα συνέβη στο πλατό του Eyes wide shut εν αγνοία του!

Αφού τον έπιασαν ψάρι από τη μια πλευρά και τον σέρβιραν χωρίς συγκίνηση από την άλλη, θεώρησε ότι είναι καλύτερο, στον απόηχο μιας τέτοιας καλοπροαίρετης δημοτικότητας, να εγκαταλείψει τις πατριωτικές ακτές και να πάει προσωρινά στο ισπανικό έδαφος για να αναθεωρήσει ένα άλλο εστιατόριο με αστέρι.

Έτσι το δικό μας προσγειώθηκε ακριβώς στο DiverXo, το εστιατόριο όπου «ακόμα και οι βασιλικοί της Ισπανίας μπήκαν στη λίστα αναμονής». Και στο συγκεκριμένο ισπανικό εστιατόριο όπου το σύνθημα είναι "έκπληξη ή πεθάνει!", οι πιο τολμηρές προβλέψεις του κριτικού μας δεν θα πλησίαζαν καν σε αυτό που θα υποβαλλόταν αργότερα.

Diverxo
Diverxo
diverxo
diverxo

Πρώτα απ' όλα, μόλις τον δουν, σκέφτονται καλύτερα να τον αφήσουν να μπει από το δωμάτιο του σέρβις, πράγματι, όπως γράφει και ο ίδιος, από το «άκακο ντουλάπι του πλυντηρίου πιάτων, πλημμυρισμένο από πιάτα, και στην ακατάστατη κουζίνα, στριμωγμένος πέρα από την πεποίθηση με κατσαρόλες, μάγειρες και πυκνό καπνό». Απλά για να μπει στο κλίμα του συλλόγου.

Στη συνέχεια εισάγεται σε ένα περιβάλλον που πραγματικά το σκηνικό της ταινίας του Κιούμπρικ σε σύγκριση είναι το γελαστό αλπικό βοσκότοπο του φίλου ποιμένα της Χάιντι: τεράστια γουρούνια με φτερά κρέμονται από το ταβάνι, ενώ πλήθη μαύρων πεταλούδων τον κοιτάζουν απαίσια και απειλητικά από τοίχους και διαδρόμους.

Έπειτα κλεισμένος στο σκοτάδι ενός είδους καμαρίνι μόνο με το φως των κεριών, καλά κρυμμένο από τους άλλους θαμώνες (την καλοσύνη του εστιάτορα) με χοντρές κόκκινες βελούδινες κουβέρτες, τη δική μας πλησιάζει μια απαίσια σερβιτόρα «με μαύρο φράκο και χείλη ζωγραφισμένα το ίδιο έντονο κόκκινο με τα αθλητικά παπούτσια «που παίζει αμέσως επίθεση και, για να τον αποτρέψει από το να επιδείξει την περίφημη ομιλία του, του χώνει κυριολεκτικά παγωμένο οινόπνευμα στο λαιμό και «με αγένεια», σώζοντας τον εαυτό του.

Έπειτα, επιδέξια και γρήγορα, τελειώνει να τον ζαλίζει παίρνοντάς τον κυριολεκτικά από τη μύτη, βάζοντας κάτω από το ίδιο «ένα γκουακαμόλε από ντομάτα, μάραθο και αβοκάντο, με χταπόδι στον ατμό και μυελό μοσχαριού»: ένα μηδέν για τη σερβιτόρα στην έκθεση του Ντέιβιντ Muñoz.

David Muñoz, Diverxo
David Muñoz, Diverxo

Αλλά σε αυτό το σημείο, δεν είναι ξεκάθαρο εάν ως αποτέλεσμα του γουακαμόλε ή ποια άλλη ουσία, ξεκινά το παραλήρημα, κυριολεκτικά, ή μάλλον το όραμα μιας εξιλεωτικής ταινίας.

Λέει ο πολλά υποσχόμενος κριτικός: «Ξαφνικά τα φώτα ανάβουν, τέσσερα χέρια διπλώνουν τις κουρτίνες και αποκαλύπτουν τους άλλους πελάτες. Τα ζευγάρια που πιάνονται στην οικειότητα ανασυντίθενται γρήγορα, η μουσική ανεβαίνει σε πολύ υψηλή ένταση, εκπληκτική, και οι σερβιτόροι εμφανίζονται γυμνοί να πηδάνε στα τραπέζια, σπρώχνοντας το φαγητό με το ζόρι στο στόμα των πελατών, μέσα από ένα χρυσό χωνί.

(…) Ένα μπούτι περιστεριού αποσπάται από ένα ζωντανό ζώο και μαγειρεύεται πάνω από καυτή χόβολη, απευθείας στο πιάτο.

Είναι μια συνεχής ανταλλαγή καρεκλών ανάμεσα σε ηλικιωμένους, νέους, άνδρες, γυναίκες, χοντρούς, αδύνατους, σε έναν ανεμοστρόβιλο φιλιών που υπογραμμίζεται από την εκτόξευση ωμών αυγών. Ένας προβολέας επαναλαμβάνει στο ταβάνι τα πλάνα μιας κάμερας που, από τα μπάνια, στέλνει πίσω τις εικόνες εκείνων που κάνουν εμετό στο νεροχύτη…».

Ο Ferrero, πρακτικά, έχοντας καταλήξει σε ένα εστιατόριο του οποίου ο πρώτος στόχος είναι να καταπλήξει πάση θυσία (όπως ήδη δηλώνει το όνομα), καθώς και να σερβίρει εξαιρετικά πιάτα που αμέσως επαινούμε, λέει απλώς ένα βίντεο, μια σύντομη προβολή στην οποία υποβλήθηκαν οι πελάτες του αρχικού εστιατορίου, μια ταινία που περιελάμβανε, εκτός από το ενοχοποιημένο πέρασμα του μηρού και του σχετικού περιστεριού, και τα στομαχικά προβλήματα και τη σχετική απελευθέρωση ενός πελάτη που είχε φάει λίγο πολύ.

Πράγματα σαν κι αυτό, για να καταπλήξουμε, ένα διαφημιστικό κόλπο, μια επιχείρηση μάρκετινγκ, τίποτα περισσότερο: στην πραγματικότητα, η ταινία παρουσιάζεται ως ένα απλό περίγραμμα για να δημιουργήσει μια θολή, ιδιαίτερη, πρωτότυπη ατμόσφαιρα, εν ολίγοις, για να ξεχωρίσει κάπως το μέρος από τη μάζα των άλλων αστεριών.

Αυτό είναι όλο. Μια ταινία.

Επιπλέον, ο νεαρός αλλά καθόλου άπειρος κριτικός μας, μέσα σε όλη αυτή τη σφαγή (κινηματογράφο), σε όλο αυτό το σκοτεινό (εικονικό), σε όλο αυτό το πόθο (και εδώ δεν το ξέρουμε), δεν χάνει ούτε το φως του λόγος ή η «αντικειμενικότητα.

Αν και έκπληκτος από το όραμα της εκλεπτυσμένης ταινίας και από τη μεταχείριση του προσωπικού της τραπεζαρίας, καταφέρνει να παρατηρήσει, για παράδειγμα, «λίγα πάρα πολλά δακτυλικά αποτυπώματα που συνοδεύουν τα πιάτα και μερικές μαρμελάδες στο σέρβις», αλλά κυρίως να μην αποσπάται υπερβολικά η προσοχή από επιδέξιες κινήσεις που στοχεύουν στην έκπληξη.

Δηλαδή, παραμένει διαυγής, αντικειμενικός και ορθολογικός και απόλυτα ικανός να αξιολογεί ό,τι συμβαίνει γύρω του χωρίς να τον αποσπούν χοντροκομμένα φιλμ ή επιδέξια σκηνικά.

Αντικειμενικότητα και ορθολογισμό που άλλοι, από την άλλη, θα έμοιαζαν να έχουν χάσει έστω και μόνο διαβάζοντας την αφήγηση ενός κοινότοπου, αν και αιματηρού, κινηματογραφικού οράματος.

Γιατί τώρα, ο νέος και ταλαντούχος κριτικός μας, έγινε σαν το καημένο το περιστέρι: κάνει ορατότητα, του αρέσει. Ας χτυπήσουμε λοιπόν όσο είναι ζεστό το σίδερο. Ολα.

Συνιστάται: