Il Buonappetito: δυσανεκτικό σε δυσανεκτικό
Il Buonappetito: δυσανεκτικό σε δυσανεκτικό

Βίντεο: Il Buonappetito: δυσανεκτικό σε δυσανεκτικό

Βίντεο: Il Buonappetito: δυσανεκτικό σε δυσανεκτικό
Βίντεο: You Won’t Lose Belly Fat Until You Do This…. 2024, Μάρτιος
Anonim

Το άλλο βράδυ είμαι στο εστιατόριο και δίπλα μου υπάρχει ένα τραπέζι των οκτώ.

Πλησιάζει ο άτυχος σερβιτόρος του οποίου ο κλήρος είναι το τραπέζι -δεν είναι συνήθεια να κρυφακούω, αλλά είναι ένα μέτρο μακριά- και κάνει το μοιραίο ερώτημα: «Έχει κανείς δυσανεξίες;».

Άνοιξε τον παράδεισο.

Και όχι: δεν είναι μια ομάδα από το κοντινότερο αλλεργιολογικό κέντρο, είναι ένας πίνακας φυσιολογικών ζευγαριών που είναι φαινομενικά υγιείς. Ωστόσο, ένα πρώτο κορίτσι ισχυρίζεται ότι είναι κοιλιοκάκη.

Και εκεί είναι. Για φιλανθρωπικό σκοπό. Η κοιλιοκάκη είναι ασθένεια. Πολύ δυσάρεστο όμως. Φυσικά. Συμφωνώ.

Ο δεύτερος είναι χορτοφάγος. Τι σημαντική, φιλική προς το περιβάλλον επιλογή: καλή, καλή.

«Χορτοφάγος, σωστός ή vegan;» ρωτάει ευγενικά ο σερβιτόρος. «Σχεδόν vegan», απαντά. Εντάξει, θα σημαίνει ότι θα σου φέρει λίγο βούτυρο, νομίζω.

Ένα τρίτο «δεν τρώω θαλασσινά». Λυπάμαι, δεν ξέρεις τι χάνεις. Τέλος πάντων, έλα, ωχέι.

Γεγονός είναι ότι ούτε ένας - ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΚΤΩ - δεν σιωπά. Ούτε ένα.

Και όχι ότι πάνε για σετ μενού: μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα à la carte, ο σερβιτόρος ζητά κυρίως amuse-bouche, μικρά γλυκά και καλούς τρόπους.

Με λίγα λόγια: συνεχίζουν έτσι μέχρι που ο τελευταίος λέει αστειευόμενος «δεν τρώω άσχημα πράγματα». Χαχαχα. Δροσερός.

Εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνω τέσσερα πράγματα.

- Το πρώτο είναι ότι είμαι τυχερός που είμαι παμφάγος.

- Το δεύτερο είναι ότι οι ασθένειες είναι ασθένειες και είναι πραγματικά κακή τύχη.

- Το τρίτο είναι ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι τριγύρω που σπάνε τα κάστανα στον επόμενο χωρίς λόγο.

- Το τέταρτο είναι ότι δεν θα γίνω ποτέ σερβιτόρος σε κομψό εστιατόριο.

Μπορεί να μην λογοδοτήσω για τις πράξεις μου.

Συνιστάται: