Στο ναό του bio-natural-freak: τι μου αρέσει στο Naturasì και τι όχι
Στο ναό του bio-natural-freak: τι μου αρέσει στο Naturasì και τι όχι

Βίντεο: Στο ναό του bio-natural-freak: τι μου αρέσει στο Naturasì και τι όχι

Βίντεο: Στο ναό του bio-natural-freak: τι μου αρέσει στο Naturasì και τι όχι
Βίντεο: 😲 Έτσι ανακάλυψα τον γιο μου όταν έμαθα ότι ήταν παντρεμένος με έναν άντρα 👨‍❤️‍👨 2024, Μάρτιος
Anonim

Από τότε που άνοιξε ένα μαγαζί στην άλλη άκρη του δρόμου Naturasì, μια αλυσίδα καταστημάτων που είναι μέρος του βιολογικού-εξεγερσιακού, του αναρχοφρικισμού, έχω πάει αρκετές φορές.

Θα έλεγα ότι μου αρέσει πολύ να ψωνίζω εκεί.

Πράγματι όχι.

Θα έλεγα ότι μου αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν παρέα εκεί έξω, γιατί είναι όλοι σχολιαστές μεγάλων δισκογραφικών, όπως και εγώ. Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει, γιατί όταν βλέπω έναν άντρα στο ταμείο που δεν πτοείται να ξοδεύει 100 € για να αγοράσει διάφορα δημητριακά, είναι φανταστικό να τον αναγκάζω να τρώει πατατάκια McDonald's ενώ κλαίει αδύναμα.

Συστηματοποίηση:

Μου αρέσουν τα λαχανικά: βιολογικής καλλιέργειας, ντόπια όσο γίνεται, αυστηρά εποχιακά. Και καλά. Για παράδειγμα, η κολοκύθα που έφτιαχνα κολοκυθόπιτα ήταν τόσο γλυκιά και αρωματική που έκανε το γλυκό μου ξεχωριστό.

Φυσικά τον Ιανουάριο η ποικιλία είναι αυτή που είναι. Σήμερα η επιλογή περιορίστηκε στο σέλινο (4, 20 € / κιλό για ένα λαχανικό με πρόσωπο ηλικιωμένου, όχι ευχαριστώ), σέλινο, κουνουπίδι, μπρόκολο, πράσα, λάχανο, γογγύλια, καρότα, μάραθο. Αναστέναξα και αγόρασα λάχανο Romanesco, που έχει τουλάχιστον φράκταλ γεωμετρίες (εφαρμόζω περίεργα αισθητικά κριτήρια στη διατροφή μου) και σκέφτηκα γιατί την περασμένη εβδομάδα που πήγα στο Carrefour ένιωσα σαν την Εύα στον κήπο της Εδέμ (Μελιτζάνες ! Πιπεριές ! ντοματίνια!).

Τσάι από βότανα Yogitea
Τσάι από βότανα Yogitea

Μου αρέσουν τα αφεψήματα από βότανα Yogi Tea. Ειδικά τα γραφικά. Και η υπόσχεση της εσωτερικής γαλήνης.

Δεν μου αρέσει η επιλογή ζυμαρικών, που ανταγωνίζεται τα καλά χειροποίητα ζυμαρικά μόνο σε τιμή.

Μου αρέσει πολύ ο βιολογικός και δίκαιος καφές της Ecor.

Δεν μου αρέσει η επιλογή κρασιού, με βάση τις πιστοποιήσεις και το να μην δίνω σημασία στην ποιότητα.

Μου αρέσει η επιλογή ιαπωνικών συστατικών, καλύτερα σε εύρος και αξία από τα περισσότερα έθνικ καταστήματα στο Μιλάνο (σε κοιτάζω, Poporoya). Μου αρέσει να ξοδεύω λιγότερα € 6,70 για μια τούφα νιφάδες φυκιών Wakame (αλλά βιολογικά). Ας επαναλάβουμε μαζί: για αυτό το κόστος ανά γραμμάριο πρέπει να είναι μαριχουάνα.

Μου αρέσει, εν ολίγοις εκτός του φαγητού, η επιλογή των προϊόντων ομορφιάς της Weleda. Από τότε που χρησιμοποιούσα το Skin Food το χειμώνα, μείωσα την εμφάνισή μου στο χιόνι με την εμφάνιση που μοιάζει με τη Μέρκελ. Μου αρέσουν λιγότερο τα προϊόντα οικιακής υγιεινής: αν θέλω το διαμέρισμά μου να μην είναι καθαρό, θα γλυτώσω άμεσα τον κόπο να προσπαθήσω, ευχαριστώ.

Μου αρέσουν πολύ οι φυσικές ντομάτες datterini (βάζο 1,69 €) και ο πουρές ντομάτας από τη Fattoria di Vaira: τόσο γλυκός που δεν προσθέτω ούτε μια νότα ζάχαρης στη σάλτσα ζυμαρικών. Από την άλλη, δεν μου αρέσει καθόλου το τμήμα κατεψυγμένων τροφίμων, που περιέχει κάθε λογής φρικαλεότητες με υπερβολική τιμή: από 4 φλιτζάνια παγωτό σόγιας Valsoia έως 6, 70 € (βασικά το κόστος ενός καλού σπιτικού πάγου κρέμα γάλακτος, ενός λεπτού σιγή για τους απρόσεκτους αγοραστές) στις δύο Frozen Margherita Pizzas - βιολογικές, για όνομα του παραδείσου - στα € 9,40 (για όσους το αγοράσουν, κανένα έλεος. Προτείνω κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και ημερήσια απομόνωση).

Γιαούρτι Andechser
Γιαούρτι Andechser

Λατρεύω τα προϊόντα της βαυαρικής Andechser με σπλαχνική αγάπη, από βιοδυναμικό γάλα, μέχρι crème fraîche, μέχρι γιαούρτι, όπως η stracciatella (3,52 €), την οποία μασώ περιφρονώντας την πρώτη μου μέρα δίαιτας. Δεν μου αρέσει καθόλου το ρολό σφολιάτας Amicucina για αλμυρές πίτες, φτιαγμένο με φυτική μαργαρίνη που προέρχεται από φοινικέλαιο βιολογικής καλλιέργειας (αχ καλά).

Αυτό το τελευταίο παράδειγμα δείχνει καλά τα όρια της πρότασης του Naturasì: πολλά είναι "βιομηχανικά βιολογικά", όπως τα αποκαλεί ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Michael Pollan, αυτός είναι ο τύπος παραγωγής τροφίμων που παραμένει -όχι χωρίς πονηριά- εντός των ορίων της πιστοποίησης ώστε να να καθησυχάσει τον καταναλωτή και να επιτύχει υψηλότερες τιμές, χωρίς ωστόσο να αποτελεί πραγματική ασυνέχεια σε σχέση με το σύστημα με το οποίο προμηθεύουμε τρόφιμα.

Συνιστάται: